با قانون صحیح میتوان مملکت را از دیکتاتوری نجات داد نه با رهبر "مرثیه ای برای انقلاب (9)"

در بخش هشتم اشاره شد که  طبقه متوسط که طرفدار جنبش دموکراسی خواهی هستن، در حال حاضر در بلاتکلیفی بین ترس از انقلاب و عدم رهبری به درد بخود و ترس از آینده حتی ناخودآگاه به دیکتاتوری خدمت میکنند و به این میگویند، طبقه متوسط مسموم! و این سم را هم،  روشنفکران عوام که نه تنها در افکار عقب مانده به نوعی غرق شده َن که همواره از حرکتهای جامعه و بین المللی عقب می مانند به خورد آنها داده َن

اما جنبش دموکراسی خواهی چه میخواهد مگر به جز برقراری قوانین دموکراتیک؟
با همین جمله مشخص میشود که ترس از آینده بی مورد است از بزرگترین موارد قوانین دموکراتیک اینست که هیچ اکثریتی نبایستی حقوق بشری اقلیت  از قبیل آزادی بیان، آزادی اعتقاد، آزادی سیاسی،  برابری حقوقی، آزادی انتخاب وووو  را از بین ببرد  پس مهمترین مورد اینست که در درجه اول قوانین دموکراتیک ضامن سیاست و جامعه سالم هستن نه افراد و گروه ها  و باز روشنفکران ما فکر میکنند اولین درجه ساخت دموکراسی وجود نهادهای مدنی هستن که در کشورهای دیکتاتوری که نهادهای مدنی مستقل و دموکراسی خواه و مستقل  بوجود نمی آیند پس یعنی دموکراسی برود کشکش را بسابد!

ولی ائتلاف سیاستبازان و عوامیت پایین دست و عوامیت روشنفکری همواره ترسناک هستن که اگر طبقه متوسط همچنان مسموم بماند هیچگاه حریف اینها نخواهد شد و برای اینکه از آینده نترسیم خیلی ساده .... بایستی از مسمومیت افکار خودمان بکاهیم و این کار ساده ایست تا اینکه بخواهیم آینده را به دوش گذشته بگذاریم و برای جنازه اش از حالا مرثیه بخوانیم و بترسیم!