آیا قیمت جان و حقوق آدمیزاد که هدف اصلی جنبش ماست را در این چند ماه ارزانتر نکرده ایم؟
آیا جنبش سبز تنها با حرکتهای کور خیابانی زنده میماند یا با برنامه و طراوت و زندگی و ارزش و بها دادن به خود؟
برای تقابل با دیو شیعه که طبق آیات و روایات متعدد "مالک جان و مال مردم، خدا و جانشینان او در زمین هستن" و برای دزدی و جنایت به احدی پاسخگو نخواهد بود و با قدرت و ثروت و بیرحمی حکومت میکند و با قدرتهای بزرگ کره خاکی بطور آشکار و پنهان اتحاد دارد و از طرف دیگه برای کارامد و متحد کردن مردمی هزارپاره و منفعل و جایزه بگیر، آنهم در جنبشی که نه میخواهد خشونت آمیز باشد و نه میخواهد بر بنیان کجی های گذشته که ما را به اینجا رسانده ان سوار شود چه بایستی کرد؟
جنبشی ماندگار خواهد ماند و به نتیجه دلخواه، نه باری به هر جهت خواهد رسید که:
1- هدفش، اعمالش و شعارهایش مشخص باشن
2- اتحاد سوز نباشد
3- قیمت سرکوب خود را پایین نیاورد تا طراوت و شادابی از آن گرفته نشود
4- رهبرانش و طرفدارانش در مسیر همدیگر باشن
5-رسانه های موثر و پر دامنه اجتماعی داشته باشد
6-دشمنان و مخالفان خود را درست و کامل بشناسد
7-آنقدر طبیعی باشد که زنده بماند و زندگی کند و به روزمرگی دچار نشود و افراد را از فعالیت در آن علاوه بر انجام مسئولیت، بر سر شوق آورد
8-مسئولیت شناس و پاسخگو باشد و تهییج احساسات دائمی نداشته باشد و با منطق و قانع کردن، انسجام بدنه و سر و ته را حفظ کند
9-قدرت و ابزارقدرت خود را به درستی بشناسد و از آن بخوبی استفاده کند
10-قدرت و ابزار قدرت طرف مقابل را به درستی بشناسد و اجازه استفاده موثر را به او ندهد
11- بر نقاط ضعف طرف مقابل پافشاری کند و او را به اشتباه بیندازد
12- اتحاد مخالفین را از بین ببرد
13-از تجربه های پیشین، بهره ببرد
14- از افراد و موقعیتهای شایسته با خط مشی خود نهایت استفاده را ببرد، افراد منفعل و افسرده ولی کارامد را به کار گیرد و افراد قدرت طلب خود را شناخته و آنها را تحت مراقبت داشته باشد
15- جلوی حرکت نفوذی ها را بگیرد
16-دیالکتیک داشته باشد و از تجربه های خودش هم درس بگیرد
17- برنامه داشته باشد و مشکلات موجود را در برنامه ببیند و حل کند و مسیر آینده را به درستی پیش بینی کند و تاکتیک های خود را تنها بر استفاده از فرصتها و وقایع، استوار نکند
18- توجه به اقتصاد پویا و توسعه پایدار داشته باشد و بر آن مانور دهد
19- خواسته های تمام افراد خود را بشناسد و در برنامه ای جامع نگر به آنها تا جایی که مخل دیگران نباشن اجازه رشد و زندگی دهد
20- افراد را در هاله های وهم نپیچد و همانی که هستن را درست ببیند و به همان اندازه از آنها توقع داشته باشد و به همان اندازه به آنها اجازه دخالت بدهد
21- بر احساسات نهادینه شد باج ندهد و برای حرکت خود عوامیت را تابلو نکند
22- بخاطر ترس از طرف مقابل استراتژی و هدف خود را تعیین نکند و به خاطر ترس از قدرت طرف مقابل تاکتیکهای خود را به انحراف نکشاند و کل جنبش را ساقط نکند (و به خاطر شجاعت بی پایه، احساساتی رفتار نکند)
حال سوالها اینجا هستن که آیا مردم امروز ایران توان و لیاقت این جنبش با مشخصات فوق و حرکت در مسیر رهایی و پیشرفت را دارد؟
آیا جلوداران و بزرگان و شعارها و هدفها و بی برنامگی ها ما را به این مسیر میرسانند؟
آیا حرکت ما مرهمی بر این همه ظلم و جنایت خواهد شد یا خود به آنها اضافه خواهد کرد؟
آیا وسعت حرکت ما در امروز و در برنامه این قدرت تقابل را دارد؟
آیا آویزان شدن از مصلحتها و اتفاقات از جنبش سبز، جنبش بی ارزش قرمه سبزی نخواهد ساخت و با جمعیت بی پناه و سرکوب شده، خشونت را در جامعه بیش از پیش دامن نخواهد زد؟
آیا برای محبت بین گروهها و برای ملیت از دست رفته، میتوان با احساساتی که به ضد ملیت تبدیل شده ان همچنان حرکت کرد ؟
آیا با بزرگ کردن بی مسئولیتی ها و افتخار بر بی برنامگی و روزمرگی و حرکتهای باری به هرجهت به قربانی ها و دربند شده ها و مسئولان و آرمانهای جامعه خود دهن کجی نمیکنیم؟
آیا قدرت خود و مخالفین خود را درست میشناسیم؟
آیا استراتژی خود را از ترس کسانی که با آنها درتقابل هستیم، تعیین نکردیم و اتحاد که بزرگترین قدرت ممکن در خود هست را فدا نکرده ایم و اهداف بی خاصیتی تعیین نکرده ایم که پرداخت هزینه را بی ارزش میکنن؟
آیا با رسانه اینترنت به باد هوا تبدیل نشده ایم و بی توجه به جریان حاکم بر کوچه و بازار نیستیم؟
آیا قیمت جان و حقوق آدمیزاد را که بزرگترین هدف حرکت ما هست در این چند وقت ارزانتر نکرده ایم؟
آیا عمده مردم ایران همچنان همان مذهبی های بدون شک گذشته هستن و بجای اینکه آنها را به مسیر درست ببریم خود را به عوامیت نسپرده ایم؟
پس یا بیاییم درست مبارزه کنیم و یا بی جهت هزینه های مملکت بر باد ده، ندهیم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر