این شعار اول انقلاب بود، اقتصاد بی طبقه توحیدی! و البته ابوالحسن بنی صدر که یکی از سیاستمداران به درد بخور ایران امروزست در جنبش 57 به عنوان یک دکترای اقتصاد پیرو آن بود............. واما سپاه پاسدارانی تشکیل شد که در تفکر سیاسی همان بنیادگرای اسلامیست و تفاوتی با طالبان افغانستان نداشته و ندارد و امروز هم کلیه عرصه های اقتصادی این مملکت را به تصرف خود در می آورد حتی یک سوپر مارکت معتبر در یک محله یا شهر را، ببینیم بخشی ازعوارض این طالبانی شدن اقتصاد را:
- طبقه ای در جامعه به قدرت رسیده و میرسند که به شدت خشونت و بنیادگرایی را ترویج میکنند و ایران در افکار طالبانی، غوطه ور خواهد شد
- عقب ماندگی به راحتی در تفکر مدیریتی کشور رسوخ میکند و مملکت به دست شعار و دورویی اداره میشود که بوضوح در مراکز اقتصادی وابسته به سپاه دیده میشود
- بزرگترین مراکز اقتصادی کشور، به دست نظامیانی می افتد که مالیات صحیح نمیپردازن و مسئول اشتغال کشور، طالبان میشود و فعالیتهای اقتصادی لعاب بنیادگرایی اسلامی به خود میگیرند و به همین خاطر تمام بانکهای کشور به راحتی تحریم جهانی میشوند
-لمپنیسم جای شخصیت سیاسی و اقتصادی را در کشور میگیرد و به این ترتیب نماینده هایی برای کارهای اقتصادی به خارج از کشور میروند که تابلوی انهدام ایران را بدتر از احمدی نژاد در دست دارند
- روش اصلاح امور اقتصادی را به شدت پر هزینه و خطرناک خواهد نمود و به شکست خواهند رساند و شکست اقتصادی به شدت از شکست سیاسی برای یک کشور خطرناکتر خواهد بود
- طبقه ای در جامعه به قدرت رسیده و میرسند که به شدت خشونت و بنیادگرایی را ترویج میکنند و ایران در افکار طالبانی، غوطه ور خواهد شد
- عقب ماندگی به راحتی در تفکر مدیریتی کشور رسوخ میکند و مملکت به دست شعار و دورویی اداره میشود که بوضوح در مراکز اقتصادی وابسته به سپاه دیده میشود
- بزرگترین مراکز اقتصادی کشور، به دست نظامیانی می افتد که مالیات صحیح نمیپردازن و مسئول اشتغال کشور، طالبان میشود و فعالیتهای اقتصادی لعاب بنیادگرایی اسلامی به خود میگیرند و به همین خاطر تمام بانکهای کشور به راحتی تحریم جهانی میشوند
-لمپنیسم جای شخصیت سیاسی و اقتصادی را در کشور میگیرد و به این ترتیب نماینده هایی برای کارهای اقتصادی به خارج از کشور میروند که تابلوی انهدام ایران را بدتر از احمدی نژاد در دست دارند
- روش اصلاح امور اقتصادی را به شدت پر هزینه و خطرناک خواهد نمود و به شکست خواهند رساند و شکست اقتصادی به شدت از شکست سیاسی برای یک کشور خطرناکتر خواهد بود